Naast het verminderde succes werd ook het leden aantal van lieverlee minder. Leden kregen andere interesses, gezinssituaties veranderde, of men had gewoon geen zin meer. Resultaat was dat het muziek maken steeds moeilijker werd.

 

 

 

In 1992, tijdens de feestelijkheden van het 110 jarig bestaan van Oeteldonk kwamen enkele leden in contact met een club die in dezelfde situatie zat. Het betrof “Dès krek wè’k wou.

 

Het klikte en zo werd besloten tot een fusie. In 1992 werd de nieuwe naam “De Poffers dès Krèk wè ’k wou”. We hadden hierdoor weer een behoorlijke bezetting en deze fusie gaf ons tijdelijk nieuwe energie.  Want zoals bij veel verenigingen viel ook bij ons, met of zonder reden, het ene na het andere lid af.  In 2004 bleek er uiteindelijk nog maar één persoon (Gerard Ender) van “Krèk we ’k wou” actief en werd, met goedkeuring van Gerard, besloten de oorspronkelijke naam weer aan te nemen en zijn we vanaf 2004 weer gewoon de Poffers.

 

 

 

Ondanks het feit dat we ieder jaar weer ons beste beentje voortzette, bleven de successen op het Kwèkfestijn uit (hoogst behaalde plaats was in 1998 nummer 21 met het lied “Ut is veurbij”) en bekroop ons steeds meer het gevoel dat we met een beperkte bezetting niets konden uitrichtten tegen het geweld van de grotere verenigingen en besloten in 2005 om pas weer deel te nemen als de bezetting weer op orde zou zijn. Vanwege dit feit ook geen deelnames in 2006 en 2007.

 

Marcèl van Zwam uitbater van inmiddels onze vaste kroeg Feestcafé Lalalaa had al eens vaker gekscherend gezegd “Ik zal ’s keer met jullie meedoen” , maar wij hadden nog steeds het gevoel dat we te weinig zouden brengen. Marcél had hier echter iets op gevonden.

 

 

 

Hij had het lumineuze idee om alleen het podium op te gaan en dat de Poffers verspreid in de pleinzaal zouden staan. ”Toch maar eens gaan praten”dacht onze liedjesschrijver Henk Hilgerdenaar en aldus geschiedde. Marcél had het idee om alléén het podium op te gaan en daar uit te leggen wat nu precies Oeteldonkse muziek is, Henk vond dit een prachtig idee en ging aan de slag.

 

Een paar dagen later was zowel tekst als de muziek gereed om voor te leggen aan Marcél.

 

In het lied worden achtereenvolgens de bas, slagwerk, saxofoon en bariton, “de schuif ”, de trompetten en onze eigen stem gekoppeld aan de functie in een Oeteldonks lied.

 

 

 

Zowel de melodie als de tekst van het Refrein waren zeer simpel gehouden (slechts 4 regels) omdat het wel de bedoeling was dat iedereen meedeed. Marcél was direct enthousiast en zo werd besloten dat dit onze inzending van 2008 werd. Wel moesten we haast maken met het arrangement, we zaten immers in de laatste week voor de inschrijvingsdatum.  Onze vaste arrangeur Derrick van de Krabben had eigenlijk geen tijd maar 4 regeltjes moest te doen zijn. Samen met Henk werd in een kwartiertje de muziek op papier gezet en een uur later was het volledige arrangement klaar.

 

 

 

De verbazing was dan ook groot toen Henk met het lied op de eerstvolgende repetitie verscheen. Maar 4 regels ? Wij niet het podium op ? Henk stelde ons gerust “Het zou allemaal goed komen”.

 

 

 

En dat kwam het ! Vanaf het begin had Marcél de pleinzaal te pakken en sloeg het nummer aan.

 

Door de door Marcèl ingeroepen hulp van muzikanten van c.v. Veni Vidi Vici en Astrant werd het een kakelfonie aan geluid, de muziek kwam werkelijk uit alle hoeken met als spectaculair hoogtepunt de trompetten vanaf de balkons. Het nummer bleek zo aanstekelijk dat het nog minuten lang na ijlde, ver nadat Marcél het podium al had verlaten.

 

 

 

Met “Vuulde gij oew hartje”? behaalden we zowel de Theater a/d Parade prijs als de Presentatie prijs.

Dat laatste leidde ook voor het eerst in 24 jaar weer tot een CD opname.  

 

  

 

Zoals ook na de eerste Kwèkfestijn successen in de jaren tachtig volgden nu ook weer allerlei verzoeken tot optredens. De mooiste daarvan waren een optreden bij het carnavalsconcert van de “Heineken fanfare” en de Veurpruuver bij de “Kruskes”. Vanwege treurige familieomstandigheden kon Marcél hier echter niet bij zijn en werd besloten dat de schrijver het deze dag maar zelf moest doen. Erg zenuwachtig natuurlijk, want op deze manier Marcél vervangen is niet simpel. De zenuwen bleken niet nodig, ook nu ging het weer fantastisch en ging vooral bij het optreden bij de Krukskes het dak er af ! Een verslag van deze middag in het Brabants Dagblad is te lezen middels deze link:

 

De “voorbeschouwing” van de veurpruuver, waar onze voorzitter Tommy Somers en penningmeester Jo van Balsfoort voor het Brabants Dagblad werden geïnterviewd is te lezen via:  

​

Lees snel verder op Geschiedenis Deel 4